Έρημος δρόμος ξεκινά στου χωρισμού την άκρη, ξέρω πως δεν θα 'ρθεις ξανά, μα δεν κυλά το δάκρυ. Όσο η καρδιά σου κι' αν ξεχνά, εγώ πεθαίνω ακόμα, εγώ θα ζω στα σκοτεινά, χωρίς ψυχή και σώμα. Ξέρω πως δε θα 'ρθεις ξανά, άλλη φορά δε θα σε δω, όμως για 'μένα είσ' εδώ! Είσαι παντού και πουθενά! Είσ' ένα αγκάθι στην καρδιά και μια σταγόνα αίμα, μια πίκρα μέσα στη βραδιά, μια αλήθεια κι' ένα ψέμα. Τα βήματα σου ζωντανά στο χώμα το βρεγμένο, ξέρω πως δεν θα 'ρθεις ξανά, μα εγώ σε περιμένω.