Эмил аскерден келгенден кийин жумуш жок үйүндө болуп калды. Сейде эне жалгыз уулунун аскерден келгенине кубанып, жетине албай жыттап алып эс алып калат. Сейде эне төрөбөй койгон жок, жетини төрөп токтобой ушул Эмилин зорго кудайдын зары менен көзүнө сүртүп жүрөт. Эмил өтө жоош, бирөөнүн ала жибин аттабаган жигит. Апасын төбөсүнө көтөрүп баксам деген менен кайсар болуп замандын оорчулугуна шылтап отуруп калат. Сейде абышкасынан калган малып эптеп улантып, уулун үйлөнтөм деп ойлойт, иштеткиси да келбейт, Эмил ага айтпай жумуш издеп чыкты. Бирок оңдуу жумуш табылбай базардан тачки түртмөй болду. Эртеси документтерин коюп иштемей болуп үйүнө келди. Апасына жумуш таптым деп койду.