Watch an excerpt in English. here: https://youtube.com/shorts/4r_waCeM8Sk Απόσπασμα εκ του βιβλίου: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, "Οικογενειακή ζωή" Έκδοσης Ιερού Ησυχαστηρίου Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, Σουρωτής. Κάνετε εγγραφή και πατήστε 🔔 για να ειδοποιείστε αυτόματα για τις νέες αναρτήσεις: https://www.youtube.com/channel/UCs2lMqAzlPoye5i1WO8DDAQ?sub_confirmation=1 Facebook: https://www.facebook.com/Όρος-Αλατόμητον-102866461464159/ Instagram: https://www.instagram.com/theuncutmountain/ Pinterest: https://www.pinterest.com/theuncutmountain/ 0:43 Η αντιμετώπιση του θανάτου 5:38 Μνήμη θανάτου 9:40 Οι ετοιμοθάνατοι 18:10 Η αυτοκτονία 21:16 «Ίνα μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα» 22:33 Θάνατος παιδιών 25:37 Παρηγοριά στους πενθούντες 32:16 Ο θάνατος είναι αποχωρισμός για λίγα χρόνια 33:40 Η μετά θάνατον ζωή - Οι υπόδικοι νεκροί 35:50 Η προσευχή και τα μνημόσυνα για τους κεκοιμημένους 43:08 Το καλύτερο μνημόσυνο για τους κεκοιμημένους 44:32 Η παρρησία των δικαίων προς τον Θεό 47:20 Η μέλλουσα Κρίση 50:21 Η μέλλουσα ζωή Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος στην πραγματικότητα δεν πεθαίνει. Ο θάνατος είναι απλώς μετάβαση από την μια ζωή στην άλλη. Είναι ένας αποχωρισμός για ένα μικρό διάστημα. Όπως, όταν πάει κάποιος, ας υποθέσουμε, στο εξωτερικό για έναν χρόνο, οι δικοί του στενοχωριούνται, γιατί θα τον αποχωρισθούν για έναν χρόνο, ή αν λείψει δέκα χρόνια, έχουν στενοχώρια για τον αποχωρισμό των δέκα χρόνων, έτσι πρέπει να βλέπουν και τον αποχωρισμό από τα αγαπημένα τους πρόσωπα με τον θάνατο. Αν πεθάνει, ας υποθέσουμε, κάποιος και οι δικοί του είναι ηλικιωμένοι, να πουν: «Μετά από καμμιά δεκαπενταριά χρόνια θα ανταμώσουμε». Αν είναι νεότεροι, να πουν: «Μετά από πενήντα χρόνια θα ανταμώσουμε». Πονάει φυσικά κανείς για τον θάνατο κάποιου συγγενικού του προσώπου, αλλά χρειάζεται πνευματική αντιμετώπιση. Τί λέει ο Απόστολος Παύλος; «Ίνα μη λυπείσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα» (Α´ Θεσ. 4, 13.). Πόσες φορές λ.χ. θα τον έβλεπε εδώ στην γη; Κάθε μήνα; Να σκεφθεί ότι εκεί θα τον βλέπει συνέχεια! Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης We must understand that the human person in reality does not die. Death is simply a transfer from one life to the other. It is a separation for a short time. This is like, for example, when someone goes abroad for a year–his family will miss him and worry about him because he will be away from them for a year. If he should go away for ten years, they will worry all the more over his absence for ten years. This is how people should look upon death–as having separated them from their beloved family members. Let’s say, for example, that someone dies and his family members are elderly. They can say, “After ten or fifteen years, we will be together again.” If the family members are younger, they can say, “After fifty years, we will be together again.” Naturally, one is pained by the death of a relative, but this must be faced in a spiritual way. What does Saint Paul say? “That you may not grieve as others do who have no hope” (1 Thess. 4:13). How many times would we have seen that relative here on earth? Once a month? Let us consider that in the next life, we will see our loved ones constantly. St. Paisios the Athonite ➡️Watch it in English. here: https://youtube.com/shorts/4r_waCeM8Sk