Баарыбыз бала болуп чоңойгонбуз. Балалыкты эстегенде дароо апабыздын сылап эркелеткени, жылмая карап сүйгөнү, тамашалашып ойноткону эсибизге келет. Ооба ар бирибиз сүйүктүү болууну каалайбыз. Бирок тилекке каршы бизден сүйүүнү каалагандарга мамилебиз супсак. Баланы жеп-ичиргенден дагы маанилүү нерсе анын сүйүүгө толук канааттануусу. Бала үчүн эненин сүйүүсү чоң мааниге ээ. Наристе башкалардан жеткиликтүү сүйүү алса да баары бир эненин сүйүүсүнө муктаж. Эненин сүйүүсүнө тойбой чоңойгон бала өмүр бою өксүп жашайт. Жапа чегет. Башка адамдар аны канчалык жакшы көрбөсүн ал өксүктү бүтөй албайт.