TOP 10 najlepszych polskich aktorów Aktorstwo, sztuka aktorska – sztuka polegająca na odgrywaniu prze aktora ról scenicznych i filmowych: aktor użycza odgrywanym przez siebie postaciom głosu, mimiki i gestów. Stanowi podstawowy i naczelny element sztuki teatralnej rozumianej jako całość. Aktorstwo stanowi więc dziedzinę mimesis, naśladownictwa, imitacji, mimikry, wyrazu emocjonalnego. Jeszcze większe znaczenie ma jednak zdolność aktora do odpowiedzi na bodźce wyobrażeniowe, i to właśnie ta zdolność – obejmująca tak intelektualną, jak i emocjonalną wrażliwość na bodźce – raczej niż sama umiejętność naśladowania stanowi istotę sztuki aktorskiej. Etymologia: z łacińskiego actor – “osoba działająca”, “wykonawca”. W definicji tej ujawniają się dwa główne i często przeciwstawiane aspekty aktorstwa, wrażliwość emocjonalna i ujęcie intelektualne (postaci, treści dramatu…). Wrażliwość uznawać można za to, co pozwala aktorowi wczuć się w intencje autora dramatu (aktorstwo jest więc rodzajem hermeneutyki i interpretacji utworu literackiego) oraz wczuć się w psychikę fikcyjnej postaci tak, by móc przedstawić jej przeżycia za pomocą własnej gestykulacji i mimiki (aktorstwo jest więc rodzajem psychologii, nawet jeśli przedstawiane postacie to fikcje). Równie konieczna jest inteligencja i to zazwyczaj ona stanowi ten czynnik, który pozwala aktorowi nie tylko zrekonstruować wewnętrznie materiał aktorski (tekst i postać), ale również uzewnętrznić go, efektywnie przedstawić go publiczności. Do głównych problemów, które pojawiały się w historii sztuki aktorskiej i refleksji teoretycznej nad nią należy to, czy aktor jedynie naśladuje rzeczywistość, czy też ją odczuwa, a także twórczo i aktywnie kształtuje; konflikt między naturalnością i bezpośredniością stylu gry aktorskiej a retorycznością i teatralnością; to, na czym właściwie polega naturalność i na czym właściwie polega teatralność. Problemy te rozważane były już w starożytności. Najjaskrawiej wystąpiły w XIX wieku, wraz z rozwojem aktorstwa realistycznego i naturalistycznego i powiązanymi próbami zerwania z dawniejszymi, klasycznymi tradycjami sztuki aktorskiej – zawsze jednak stanowiły kluczowe problemy teorii gry aktorskiej.