On 11 June 2011 the premiere of Hadari's performance Shoa Show - A Macabre Parody ( Szoa Show - Parodia Makabryczna ) took place at the Jerzy Szaniawski Dramatic Theatre in Wałbrzych. The play is based on themes from Tevye the Dairyman by Sholem Aleichem, Fiddler on the Roof by Sheldon Harnick and fragments from the play Requiem Hanoch Levin. The play performed during 6 years. --- Na motywach utworów: „Dzieje Tewje Mleczarza” Szolema Alejchema w tłumaczeniu Anny Dreslerowej „Requiem” Hanocha Levina w tłumaczeniu Awiszaja Hadari „Wyzwolenie” Stanisława Wyspiańskiego „Fiddler on the Roof” Sheldonia Harnicha Josepha Steina Adaptacja: Avishay Ave Hadari, Tomasz Jękot Reżyseria: Avishay Ave Hadari Dramaturgia: Tomasz Jękot Scenografia: Avishay Ave Hadari Kostiumy: Motl Krawiec Ruch sceniczny: Anna Wiśniowska Opracowanie muzyczne: Avishay Ave Hadari, Camero Cat Opracowanie dźwiękowe: Michał Fójcik Montaż video-art: Adam Lewandowski Światło: Tomasz Bernaś obsada: Małgorzata Białek Angelika Cegielska Sabina Tumidalska Mirosława Żak Włodzimierz Dyła Piotr Tokarz Dariusz Skowroński Adam Wolańczyk o spektaklu: Dramaturg, Tomasz Jękot o „Szoa-Show”: Skrzypek na dachu – musicalowa adaptacja powieści Szolema Alejchema „Dzieje Tewji Mleczarza” stworzona przez Bocka i Steina – proponuje nam cudowną wizję żydowskiej cepelii. (…) Pejsy, jarmułka i bidibidibam – wspaniałe przymioty narodu wybranego pozwalają oderwać się od dyskursu wokół antysemityzmu i holokaustu. Bock i Stein starając się wprowadzić do popkulturowego obiegu wątki tradycji judaistycznej zbudowali w mentalności zbiorowej żydowski skansen. (…) Proponujemy inną adaptację „Dziejów Tewji” – chcemy odnaleźć człowieka pod maską pociesznego Żydka, który liczy pieniądze na obrazku w sieni. Trawestując obraz „Skrzypka” dodajemy pominięte przez Bocka i Steina wątki śmierci córki i żony. Spod landrynkowej postawy pogodzenia się z losem wydobywamy obłęd Tewjego. Pozwalamy mu stać się postacią osiową, pozbawioną wpływu na rzeczywistość, która wiruje wokół bohatera w szalonym kabaretowym tempie. Konsekwentną formą krótkich scen docieramy do prawdziwych tragedii Tewjego zmieniając go w kukłę poniewieraną przez los. Mimo formy szalonej komedii pozostawiamy widza w ciągłym napięciu i niepewności, aż dobra zabawa zamienia się w koszmar. Poruszając się po cienkiej granicy patosu i kontrowersji tworzymy współczesny obraz Hioba.