Κάποτε μου 'χες πει ότι αυτό το τραγούδι σ' άρεσε τόσο πολύ επειδή δημιουργεί από μόνο του ένα ολόκληρο σύμπαν... Γι' αυτό, ήθελα να σου το χαρίσω... Δημοσιευμένο εδώ: http://tapinitexni.blogspot.gr/2012/04/blog-post_13.html Στίχοι-Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Ερμηνεία: Σωκράτης Μάλαμας Μες την κοιλα - όπως τα λέω - μες την κοιλάδα των Τεμπών, φόβος των μηχανοδηγών, είναι ένας γέρο - όπως τα λέω - είναι ένας γέρο πλάτανος, μαγκούφης και παράφορος που πίνει από - όπως τα λέω - που πίνει απ' το θολό νερό του ποταμού το ιερό. Πίνει κι απλω, όπως τα λέω, πίνει κι απλώνει ρίζωμα βαθιά μέσα στα ανείπωτα. Κι όποτε παι - όπως τα λέω - κι όποτε παίρνει ανάποδες γέρνει και πέφτει στις γραμμές, πιάνει το τρε - όπως τα λέω - πιάνει το τρένο απο τ' αυτί, «Μην την περνάς τη Γευγελή!» Μένα μου το, όπως τα λέω, μένα μου το 'πε ο Πηνειός, το μυστικό ο φλύαρος. Πως ήταν α - όπως τα λέω - πως ήταν άνθρωπος παλιά κι είχε παιδιά στην ξενιτιά...