Marijn en Ingrid, ja die twee van de Blueskrant, hebben Dan Patlansky met zijn Zuid Afrikaanse bandleden Greg van Kerkhof op basgitaar en Andy Maritz op drums uitgenodigd om in Olst te komen spelen. Nadat Dan op het afgelopen Ribs en Blues festival in Raalte al een beregoeie indruk had achtergelaten, kan ik nu al verraden dat dit concert nog een extra dimensie had. Ut Huus – verbindt mensen en ideeën – in Olst is een mooie locatie met een meer dan geschikte zaal voor dit soort evenementen, gelegen tussen Deventer, Zwolle en min of meer Apeldoorn. Ieder dorp of iedere gemeente kan jaloers zijn op zo’n dorpshuis/ -centrum. De sfeer is gemoedelijk, vrijwilligers zijn vriendelijk en zo heb je al snel een fijne avond. In 2014 maakte Dan Patlansky een album ‚Dear Silence Thieves‘ geheten, wat uiteindelijk een vriendelijke manier is om tegen mensen die overal doorheen praten te zeggen dat het fijn zou zijn wanneer ze naar de muziek zouden luisteren. Dan Patlansky gooit altijd z’n ziel en zaligheid in de nummers die hij speelt en het gitaarspel wat daarin de hoofdrol heeft. De dynamiek die hij in z’n spel laat horen en de noten die hij zo lang laat klinken als dat het stuk nodig heeft, maken dat het geen oppervlakkig getingel-tangel is wat het publiek voorgeschoteld krijgt. Samen in een soort van flow komen is het doel, er doorheen praten leidt daarvan af. Het zou fijn zijn wanneer we samen weer wat meer luistercultuur ontwikkelen en hierdoor de artiesten ons respect tonen! Helaas zou dit vanavond bij tijd en wijle ook fijn zijn geweest.Naar het concert! Het begin was furieus met het instrumentale ‚Lift Off‘, de band zette direct een vette groove neer en de eerste riffs en solo’s vlogen ons om de oren. Dit stuk ging min of meer naadloos over in ‚Red Velvet Suit‘ wat een lekkere bluesrocker was. Opvallend was het levendige basspel, wat gedurende het hele concert de stukken van een extra dimensie voorzag: hulde. Het navolgende ‚Who I Am‘ werd behoorlijk door effecten gekleurd en eindigde met Dan Patlansky alleen zingend en spelend. Mooi zoals hij ervoor zorgt, door alle variatie die hij in de stukken aanbrengt, dat het nooit gaat vervelen. Zijn extra-klasse draagt daar natuurlijk ook aan bij.Dan vertelde dat ze bezig zijn een nieuwe plaat op te nemen en deze tour in Nederland gebruiken om het één en ander uit te testen en vooral om zich vertrouwd te maken met de nieuwe stukken. Wat mij betreft was dit niet of nauwelijks te merken, door de interactie tussen de bandleden werden breaks en inzetten naadloos opgepakt en uitgevoerd. Baby’s Packin’ Heat’ vervolgens is een verschroeiend nummer waarin de inspiratie die Dan haalt uit de muziek van Stevie Ray Vaughn goed te horen was. De solo in dit stuk was niet van deze wereld, wat een tovenaar op de snaren! ‚Humbled‘ is een pakkend stuk met een stevig riff, waarna de eerste (soort van) ballade gespeeld werd. Een levensles van zijn vader was ‚Keep Movin‘ On’, de moed niet verliezen, met open vizier verder gaan. Dit nummer klonk als een stoomtrein, langzaam, zware baslijnen en dan het gitaarspel van Dan Patlansky waarin hij veel met zijn volumeknop speelde.Het ‚One With Fire‘ kenmerkte zich door de ongelofelijke dynamiek in dit stuk, variërend tussen fel en krachtig, dan weer stil en gevoelig. Ik werd uit mijn schoenen geblazen door de klasse. ‚On My Way‘ is een hardrockend bluesstuk waarin Dan voor op het podium solerend werkelijk zijn hele ziel en zaligheid in zijn spel legde. Hij hoeft zich echt niet te verstoppen voor gitaristen die misschien meer naam gemaakt hebben, echter zo’n eigen geluid en zo’n klasse in mindere mate zich eigen kunnen noemen. Na dit powerintermezzo was het weer tijd voor een rustig stuk, ‚Big Things‘. Hierin toonde de gehele band zijn klasse door samen heel heel diep te gaan. Een daverend ovationeel applaus was hun deel. In ‚Backbite‘, het laatste nummer van de set, kregen de drummer en de bassist nog een keer een podium om samen hun klasse te bewijzen met smaakvol en afwisselend door elkaar gevlochten solowerk. De toegift ‚Hold On‘ tenslotte, rondde het concert op een rustige wijze af. Al met al 105 minuten krachtige bluesrock van de bovenste plank. Voor zover ik goed geïnformeerd ben, komt Dan Patlansky in ieder geval in de tweede helft van 2024 terug naar Europa en kan ik de liefhebbers aanraden deze snarentovenaar niet voorbij te laten gaan. Bookers, sla uw slag! Wij hebben met goed 200 bezoekers in Olst met volle teugen genoten! met dank aan Marijn en Ingrid & geluidsman Brian van der wal !!!!